Evrende yalnız olup olmadığımız sorusu, Fermi Paradoksu ve Drake Denklemi gibi araçlarla uzun zamandır araştırılıyor.
Şimdi ise “Yalnızlık Bölgesi” adı verilen yeni bir kavram, bu gizeme farklı bir bakış açısı sunuyor.
Antal Veres tarafından önerilen bu kavram, fiziksel bir konumu değil, yaşamın varlığını anlamak için oluşturulmuş istatistiksel bir modeli tanımlıyor.
YALNIZLIK BÖLGESİ NEDİR
Yalnızlık Bölgesi, belirli bir teknolojik düzeyde tek bir yaşam formunun var olma olasılığının, birden fazla yaşam formunun veya hiç yaşam formunun olmamasından daha yüksek olduğu istatistiksel bir aralıktır.
Bu fikir, evrenin enginliğine rağmen neden dünya dışı yaşamla karşılaşmadığımızı sorgulayan Fermi Paradoksu’na bir yanıt arayışıdır.
BÜYÜK FİLTRELER VE KARDASHEV ÖLÇEĞİ
Bu yeni kavram, yaşam formlarının belirli bir teknolojik gelişim düzeyine ulaşmak için aşmaları gereken “Büyük Filtreler”i de hesaba katıyor.
Model, bir medeniyetin teknolojik ilerlemesini ölçen Kardaşev Ölçeği ile de yakından bağlantılı çalışıyor.
İNSANLIĞIN YALNIZ OLMA OLASILIĞI
Veres’in modeli, gözlemlenebilir evrende yaklaşık 10^24 karasal gezegen olduğunu tahmin etmek için Drake Denklemi’nin değiştirilmiş bir versiyonunu kullanıyor.
Model, “Evrimsel Zor Adım” gibi farklı senaryoları test ediyor.
Nadir Dünya hipotezine göre, karmaşık yaşam son derece nadirdir. Veres, insanlığın bir Yalnızlık Bölgesi’nde olma olasılığını yüzde 29,1 olarak tahmin ederken, bu oran başka bir senaryoda yüzde 30,3’e çıkıyor.
Modelin en çarpıcı sonucu ise, bir yaşam formu Kardaşev ölçeğinde ne kadar ilerlerse, o anda evrende yalnız olma olasılığının da yüzde 50’nin üzerine çıkması.