Seninle çay içmek Rize’nin yaylalarında

Yeşili örtmüş sislerin üzerinde

Elele dolaşmak gibi

Seninle çilingir sofrasında olmak

Bin bir çeşit mezeyle rakı içmek

Aşk sarhoşu olmak gibi

Seninle sevişmek

Alplerin doruğuna tırmanıp

Oksijensiz kalmak gibi

Seninle dünyayı gezmek

Bir sen bir de ben olmak

Evrenin gizeminde kaybolmak gibi

Seninle yaşamak

Bir ömür mutluluğa mahkûm olmak gibi

Seninle dans etmek

Bulutların üzerinde

Tango yaparak sevişmek gibi

Seninle uyumak

İpeksi tenine dokunurken

Rüyaların en bilinmezini görmek gibi

Kısaca karım

Seninle bir şey yapabilsem

Her ne olursa olsun

Adam gibi yaşamak

Ayaklarım yerden kesilir gibi

Mısralar ağzından ardı-ardına döküldü; Zehra gözyaşlarının akmasına engel olamıyordu, sarsıla-sarsıla ağladı, Livorno’da uçan tüm martılar da ağladılar; çığlık-çığlığa… İçten-içe sürekli huzursuzluğu Zehra’yı çileden çıkartıyordu. Neden böyle bir ruh haline büründüğünün farkına varamıyor, altında aradığı nedenlerin de cevabını veremiyordu. Kahvaltıdan sonra evde yalnız kalmışlar, her ikisi de birer köşeye çekilmişlerdi.

Yazarı yakından tanımak isteyenler için kendini anlatan dizelerle sizi başbaşa bırakıyorum..

Ben İstanbul’da doğdum

O büyük şehirde yaşadığım çocukluk

diğer çocuklarınkine benzemiyordu

Bebekliğim çocukluğumdan daha iyi geçtiği söyleniyor

Ben hatırlamıyorum, öyle diyorlar

Babam; Beni çok erken terk etti

Sınıf geçtiğimde bana bisiklet almadı

Annem; Artık anlamlı bir sözcük

On iki yaşıma geldiğimde İlk aşkı yaşadım

İlk aşk dedikleri bu mu acaba?

Onaltımda ilk çıplak tene dokunuş

Onu ilk gördüğümde soluğum kesildi

Görür görmez aşık olmak bu olsa gerek

Aşkımız bir dua gibiydi

Yıllarca sürsün isterdim sürmedi

Göğüsleri masumiyetini yansıtıyordu

Gözün görmediği şeyleri görmek

Benim gözlerimin görüş sınırı yok

Güzelliklerini ortaya seriyorlar

Ben ne yapayım?

Geceleri Beyoğlu’nda yürürken Bir fahişe gördüğümde O benim için sadece bir fahişedir

Ama o fahişe o gece benim ile beraberse

Ve karşimda çırılçıplak duruyorsa

O benim için tanrıçadır

Onyedimde kendimden on dört yaş büyük bir kadınla beraber oldum

Hayat bu olsa gerek

Beni görünce yüzündeki gülümseme kayboldu

O bana âşık olmuştu, onsekizimdeydim

Aslında o bunu istemiyordu

Ama benimle sevişmemeye direndiyse de

Direnci kırıldı

O zaman sordum kendime gizem nedir?

İçimizdeki ruh nedir? Ne için yaşıyoruz?

Ne için ölüyoruz?

Bu dört sorunun bir tek cevabı var AŞK…

Aşk’tan güzel bir şey var mi bu dünyada?

Saplantı halini almış hayaller

Aşırı coşkular sorun yaratıyor

Huzurlu yaşamın sırrı nedir?

Masum ruhumu çaldılar

Bana sevişmenin ne olduğunu öğrettiler

Yüzleri anılarımda hazan günleri gibi asılı duruyorlar Ama hiç biri onun gibi değil

Orhan Veli’nin dediği gibi: “Aynada başka güzelsin yatakta başka”

İyileşmesi imkânsız romantizm hastalığı

Hayatımda kayıp tam kırk dört gece, kırk beş gün Neden aldılar? Neden?

Bu kadar kolay mı? Kolay oğlum kolay

Onlar ki bu vatanın evlatları

Bu vatan için yapamayacakları yoktur

Ya ben ya biz bu vatanın evlatları değil miydik?

Canım yanıyor çok acıyor

Ama hiçbiriniz bilemediniz

Ben neredeydim

Ne yapıyordum

Vurmayın yapmayın sokmayın ulan

Allah’ınız yok mu sizin? Allahsızlar! Ahhh!

Öldürün ulan! Bitsin bu işkence

Yirmimde nişanlandım Yirmiikimde evlendim Yirmiüçümde baba oldum

Yimibeşimde bir kez daha baba oldum

Doksanbir yaz’ı Gitar satan adam hasta Ortaköy’deyiz Paltosunu giymiş Ağustos sıcağında

Deklanşöre dokunuş Bir kadin duruyor karşımda Kaderim kaderimsin

Soğuk geceler ardı ardına

Kaçak yaşa tam altı yıl çok çektik birlikte Otuzdokuzumda boşandım kırkımda tekrar evlendim Kırkbirimde bir daha baba oldum

Derler ya: “tenaşir paklar” diye hâlâ yaşıyorum

Karımla çocuklarım için

Artık gün ağardi çok yorgunum

Zaman vardır ve hızla akıp gitmekte

Geriye dönüp baktığımda

Yaşadığım kadar yaşamayacağım

Ne dante gibi ortasındayım ömrün

Ne de yolun yarısındayım

Yatmaya hazırlandığım bu sabah Ömrümün Onyedibinsekizyüzaltmişdördüncü sabahındayım. Düşünmek gibi kötü bir hastalığım var benim

Oysa düşünen bir adamın

sürekli melankoliye eğilimi vardır

Evet sadece düşündüğü için

Gerçeği ideal olarak

Belli bir kalıpta biçimlendirir düşüncesinde

Ne yazik ki gördükleri bir kalıba uymaz

Neden çünkü ideali

Geçmişte edinilmiş imgelerle bina etmiştir

Sonuçta hep hayal kırıklığına uğrar

Benim için sana bakmak çok zor

Gözlerini senden almışlar

Neden? Neden bana geldin?

Tüm dünyam kırk metrekare

Hava o kadar karanlıktı ki bir ışık seli gibi aktın Dünyamı aydınlattın

Evet demiştim ya hâlâ yaşıyorum

Karımla çocuklarım için

Sonra birden aklıma geldi

Peki Ya ben ya ben ne olacağım?

Yaşamsal kısır döngüler beni acıtıyor

Buna göre geçmiş bizim bir parçamız

Biz onunla birlikte yaşıyoruz

Ama sen ne büyük bir şanssın

Aslında benim hayatla sorunum var

Ya senin?

Ben ölüm’ü beklerken yaşama sarılmak

Ne olsa gerek

Şimdi daha başka yaşıyorum

Kırk metrekare dünyamda

Saçımı okşa tenimi okşa ruhumu okşa

Beni sevdiğini söyle Beni beni hep sevdiğini söyle

Çok mu şey istedim?

İçimde benden başka bir ben var

Ben de istemediğim şeyler yaptırıyor bana

Bu iki kişilik yalnızlığı yaşamaktan yoruldum Duygularımı saldım ortalık yerlere

Kelimeler dökülüyor ardı ardına kalbimden

Ama artık yazmayacağım Özgeçmişim öz geleceğimdir Bundan sonra da belli ki öz geleceğimde de Özgeçmişim gibi yaşayacağım

Kara saçlı karakaşlı kara gözlü kadın

Sen ben de ben sen de oldukça yaşanası günler var; Masum sevişgen ve ütopik ütopik, çünkü bilmiyorum kaç sabah birlikte uyanabiliriz belki hiç belki de çok

Ne dersin sana öyle bir cümle kuracağım ki

Ben de bir nefes olacaksın

Bana öyle bir cümle kurdun ki

Sen de bin nefes olacağım

Okuduğun gibi her şey eskide güzeldi

Ben şimdi de güzellik arıyorum

Ömer L. Bakan

Haber: Hasret Dilek Delier

HAVRAN / BALIKESİR