(Şevki Yılmaz’ ın Manisa konuşmasıyla ilgili bu yazım nisan-2015 civarında olsa gerek Manisa Hayat Gazetesi’ nde yer aldı. –Gazeteyi alan işadamı da bu yazıların olduğu makalelerin linkini silmişti.- Şevki Yılmaz Manisa’ da o tarihteki konuşmasında ‘Selanik Dönmeleri’ lafıyla yine zırvalamıştı. Şevki Yılmaz’ ı ev sahibi sıfatıyla ağırlayan da, o dönemde Genç Memur-Sen Manisa Kurucu İl Temsilcisi olup bugün derneğin teşkilatlardan sorumlu Genel Başkan Yardımcısı olan Mesut Öner’ di. Bu bilgileri not edip, yaklaşık on yıl önceki yazımızı buraya aktarıyorum.)

Memur Sen İl Temsilciliği tarafından 30 mart Pazartesi akşamı, eski milletvekili Şevki Yılmaz konuşma yapmak üzere Manisa’ya davet edildi. Onu oraya davet edenlerin 30 mart gününü tutturması boşuna değildir; daha geçen yazımızda 31 mart üzerine yazı yazdık; bize göre bugün hâlâ 2. Abdülhamit ve İttihat Terakki üzerinden Cumhuriyet ve Lider kadrosu, özellikle Mustafa Kemal sorgulanmak isteniyor…

Ama bu zihniyetin kafasının almadığı şey şu: ‘İmparatorluk hep iyiydi, mükemmeldi; geldi İttihat Terakki onu yıktı… Cumhuriyet ile Batı’ya yöneldik, özümüzden koptuk.’

Şevki Yılmaz’ ın konuşmasında geçen ‘Selanik Dönmeleri’ lafı, her ne toplumsal mesaj üzerinden tarihi olayları anlatma niyetinde olursa olsun, bence, işte bu yönetim ve zihniyet rövanşının bir tezahürüdür…

Ancak haberlerde benim en komiğime giden husus; Şevki Bey’in konuşmasına getirilen eleştirilere karşı Genç Memur-Sen Manisa İl Temsilcisi Mesut Öner’in, yanlarında sendika başkanlarını da alarak yaptığı basın açıklamasında muhalefeti ‘saf’ yerine koymasıdır;

‘Söylenilenleri yanlış anlaşılmışlarmış; haklarını mahkemelerde arayacaklar mıymış…?’

Bu sendikala başkanlarını da biliyorsunuz; Manisa’da önemli bir toplumsal baskı lobilerinde bulunuyorlar ve haklı olarak Sivil Toplum Örgütleri’ nin bir vazifesi de budur… Nitekim, Şevki’ nin konuşmasındaki ‘Selanik Dönmelerine’ yaptığı itirazda, 2. Abdülhamit’ in hal kararını tebliğe gelenlerin kimler olduğunu öğrenince, sanki önemli bir toplumsal uyarı yapıyor; adam haklı gibi, doğru söylüyor:

‘Bir Türk Padişahına, İslam Halifesine hal kararını bildirmek için bir Yahudi, bir Ermeni, bir Arap ve bir nankörden başkasını bulamadılar mı?’

Haklı tabii…

Gerçi Şevki de çok iyi biliyordur ki Osmanlı zaten tepeden tırnağa Türk’ tü!

… İşine geldi mi, Türk; işine geldi mi Osmanlı; işine geldi mi Müslüman;

Argoda ‘Yanar döner,’ diye bir laf var ya, sanki böyle şeyler için söylenmiş; yahu Osmanlı devlet erkinden Türklerin, daha doğrusu Türk kültür yapısının son yüzyıllarda nasıl dışlandığını bilmez mi Şevki Bey; hadi bu konuyu açsak iyice derinleşecek; söylemek istediğim sanatta, ziraatta, ekonomi de böyle bir sosyal saha da Türk diye anlatmak istediğin bir Müslüman yönetim sınıfı var mıydı zaten? Amele, köylü; askerliğini ağırlıklı olarak er olarak yapanların yerleşik hayata nasıl geçebileceklerini; nasıl eğitim ve bilim sahasında ilerleyebileceklerini söylersin?

Aslında tersinden soracaksın ki işin rengi belli olsun:

Müslüman yönetim sınıfından Türkler ne kadar vardı?

Sadrazamları sayayım mı?… Bunları söylersek biraz rahatsız edebilir seni;

‘Ama zaten Osmanlı’ da etnik yapılar İmparatorluk kültüründe ön kabuldü; ya da Müslüman olarak benimsenmişlerdi,’ diyeceksin;

Kendi içinde çelişkidesin;

Bak, O imparatorluk kültüründe böyle bir etnisite kaynaşması olacaksa, Osmanlı’ nın son yüzyılında; daha Selanik Dönmeleri yokken, (isyanlar hariç), askeri, siyasi, sosyal çatışmaları nasıl açıklarsın?…

Sana bu konuları anlatan, bizim yazdığımız bir kitaptan da söz edecektim ama kimi Belediye Başkanları bile nezaketen götürdüğümüz kitabın kapağını açmadan, -bakmadan- kenara ayırdığı ve sonra kayboluverdiği için tarihi tartışmayacağım;

Sadece fetihlerle nam saldığımız Osmanlı’ nın ilk üç-dört yüz yılındaki Türk Kültür dairesinde yetişenlerin yerini, son yüzyılda nasıl değiştiğini bilmen yeter. Yani Devlete ve yönetici sınıfa girmenin tek yolu Müslüman olmaktı… Sonradan, Osmanlı’ da Müslüman kılığına girenlerin; Cumhuriyet’ ten sonra, Türkleşerek nasıl faşistleştiklerini de biliyoruz;

Bir Osmanlı kurulurken; beylikler dönemi akınlarıyla gelişen Anadolu-Türk kültürü, Cumhuriyet’le yeni bir ivme kazanmak istedi; ama bu topraklardaki yönetim tavrı üzerinden Bizans –Roma kültürü maalesef kırılamadı;

Anlatalım:

Bizans dönemi zamanında kimler Anadolu’ yu yönetiyorsa, sonradan gayri-müslim; hatta azınlıklar olarak nitelenen sosyal gruplar, -kendiliğinden- bir dayanışma içersinde her dönem kendi kadrolarını kurmaya çalışmışlardır: Rum ve Ermeni’ler böyledir; nüfus yoğunlukları açısından Keldaniler; Yahudiler; Araplar böyledir…

Şevki bunları bilmez mi; bilir. Hatta Devşirmelerin rolünü de iyi bilir herhalde? Osmanlı’ nın özellikle son yüzyılında Saray’a nasıl olup da bir Türk bulamadılar’ ın sorusunu iyi düşünsün.

Konu 31 Mart ise; herhalde o dönemlerin İslam alimlerinin de Hürriyet ve Meşrutiyet üzerinden kafa karışıklığını ve şimdilerde pek bir Müslüman olarak adlandırılan bazı tarihi kişiliklerin Abdülhamit düşmanlığını da bilir.

Tarihi geçmişi pazarlama aracı olarak kullanmayın; yeter artık; bu bir şeyi çözümlemiyor.

Bana kalırsa temel sorun şu;

Birincisi siyasi bir konu, anlatayım; seneler önce Milli Görüş’ ten bir büyüğümüz, Mustafa Kemal’in tarihi değerini ve bu ülkenin sevdasındaki yerini iyi bilemediklerinden dolayı hata ettiklerini söylemişti.

İkinci sorun da şu:

Osmanlı düşlerini kurmanın artık gereği yok; bitti; yok artık… Kafana sok! Yeni bir İmparatorluk kurma sevdasındaysan ona da söyleyecek sözüm yok; bilimde, teknolojide, sanatta siyasette; yani uygarlık birikimlerine katkıda bulunacak yapı ve zihniyeti yerleştirebilirsen zaten Türkiye Cumhuriyet’i vatandaşı olarak kapılar her zaman sana açılır.

Üç: Bilimsel tutum ve ahlakî yapı;

Bir ülkenin yükselişi medeniyet kavramının ve organizasyonel yapıların işlevi ve işlerliğiyle ilgilidir; buna zihniyet meseleleri de dahildir…

Nitekim Osmanlı’daki aksaklıklar belki Cumhuriyet’e de intikal etti; Cumhuriyet’ in amaçlarından biri; Türk Kültür Dairesinde, yurttaşlık kavramı üzerinden (etnik-mezhebi farklar gözetmeden) bu ülkenin sosyal ve kültürel hayatına demokrasiyi yerleştirmekti;

Yaptı yapamadı; tartışabiliriz…

Neyse, konunun başına dönelim; ne demiştik;

Şevki Yılmaz, ‘Selanik Dönmelerine’ yaptığı itirazda, 2. Abdülhamit’ in hal kararını tebliğe gelenlerin bir Yahudi, bir Ermeni, bir Arap ve bir nankör olduğunu söylüyor.

Haklıdır;

Osmanlı’ nın son dönemini izah eden kavramı açıklarken, Türkiye’ nin bugününe uzanan nankörlerini de işin içine katmış!

Osman Özbaş