Her ne kadar yazıp çizmekle, gazetede yayınlamakla sorunlar çözülmüyorsa da; arada bir, bazen, binde bir kimi olumlu gelişmeler de görülebiliyor. Geçen yazıda, şehrin ortasındaki Bülent Koşmaz otoparkının girişindeki o metruk kulübenin neden orda durduğunu sormuştuk. Oysa ki o kadar kolaymış ki o çirkinlik abidesini oradan kaldırmak, ertesi gün gereken yapıldı ve o lüzumsuz yığın kaldırıldı, ben de şaştım kaldım. Teşekkürler…
Demek ki toplumumuzda “bakar körlük” oluşmuş, bakılıyor ama görülmüyor.
Şimdi gelelim asıl meselemize… Utku Mahallesi Çarşı Bulvarı, ki bu bulvar 60’lı yıllarda düzenlenmişti, şehrin en merkezindeki dört-beş bulvardan biri… Tarihi Sultan camisi ile tarihi Hatuniye camisini birbirine bağlayan ana arterlerden…
Bir ay kadar oldu, bu bulvarı kesen sokaklardan birindeki bir apartmana, yeni bir yapıya elektrik çekilecek dediler… Elbette çekilsin… Elektriksiz apartman olmayacağına göre, haklarıdır.
Bir Pazar sabahı elektrik çekileceği için, bulvardaki tüm araçlar kaldırtıldı. Büyükşehir Belediyesi’ne ait üç makine, kepçe, kazıcı, artık her neyse, 15 kadar işçiyle birlikte geldi. Dumlupınar caddesindeki Gediz Elektrik’in trafosundan itibaren 150-200 metre kadar kazıldı. Çıkan parke taşlar daracık kaldırımlara dizildi. Akşama kadar kablolar döşendi, iş bitirildi. Kazdıkları yeri de örtüp gittiler. Buraya kadar neyse…
Günler geçmeye başladı: Bir hafta, iki hafta, üç hafta, dört hafta… Bulvardan sökülüp kaldırımlara dizilen gülle gibi parke taşları, bir aydır hâlâ kaldırımların üzerinde bekliyor… Hiçbir hareket yok… Söz konusu apartmanın işi görüldü, artık kimin apartmanıysa… Gerisine bakan yok… Şehrin en büyük bulvarlarından biri olan Çarşı Bulvarı’nda yaşayanların çektiği eziyeti gören yok, duyan yok!
Halkbank’ın önüne günde belki binden fazla insan gelip gidiyor. Kaldırıma dizili parke taşları arasında cambazlık yaparak işlerini görüyorlar.
Şehrin göbeğinde bir rezalet ki, sormayın!
Muhtara söyledik. Utku Mahallesi Muhtarı Ahmet Şahin’in çabası da sorunu çözemedi!
Bir Pazar sabahı aceleyle sökülen taşlar, aradan geçen bir aya rağmen kaldırımlar üstünde dizili duruyor. Dumlupınar Caddesi üzerindeki yerden 50 metre ileri geç geçebilirsen, bataklıktan geçilemiyor!
Bizim apartmanda bedensel engelli üç kişi yaşıyor, ne olacak bu kaldırımların hali diye homurdanıyorlar…
Yine aynı yerde, Ünlü Eczanesi’nin önündeki kavşakta parke taşların halini görseniz ağlarsınız…
Yok mudur şehrin en merkezindeki, Çarşı Bulvarı’ndaki rezilliği gören, duyan, el uzatan!
Hani sahip çıkacaktık yollarımıza, caddelerimize, sokaklarımıza; ne oldu bir buçuk yılda böyle?
Sayın Demirhan Gözaçan beyefendiye rica edelim buradan… Otopark girişindeki metruk kulübenin kaldırıldığı gibi, belki Çarşı Bulvarı’ndaki rezillik de bir an önce sona erer…
23 Ocak’taki yazımızda yolların kırmızıdan yeşile dönmesi, sonra tekrar kızarması neyi değiştirir diye sormuştuk. Bir türlü sorun çözülemedi. İsterseniz bütün renkleri deneyin; otopark sorunu yapısal olarak çözülmedikçe pansuman önlemlerle bu keşmekeş çözülemez. Yani diyeceğim o ki, yolların rengini değiştirmekle trafik sorunu çözülmüyor.
İşte Kuyumcular çarşısı, işte Sadık Ahmet caddesi, işte Uzun Çarşı, işte Park caddesi: Adı değişse de sorun bitmiyor…
